wtorek, 29 stycznia 2008

Rodzina

Kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką. Nie łatwo być "rodziną" Chrystusa. Nie staniemy się nią przez więzy krwi... nie pomoże także silna wola (bo moja, a nie Boża)... nie wystarczy także sam chrzest. Mam pełnić Jego wolę. A to się może stać tylko wtedy, gdy będę wśród siedzących dokoła Niego... I to najbliżej jak tylko się da - by usłyszeć co mówi.

PS.
Znikam na kilka dni i chyba nie będę miał dostępu do netu...

poniedziałek, 28 stycznia 2008

Wzrok

O Jezusie mówili: Ma ducha nieczystego. Patrzyli tylko z pozoru. Dostrzegali to, co widoczne dla oczu. A to, co On czynił wymykało się ich poznaniu. A skoro ONI tego nie pojmowali, to na pewno (!) pochodziło to od Złego... Innego wyjścia nie dostrzegali.
Jakże inaczej (i trafnie) w tym kontekście brzmią słowa św. Tomasza z Akwinu: "Mylą się o Boże w Tobie wzrok i smak. Kto się im poddaje temu wiary brak..."

niedziela, 27 stycznia 2008

Światość

Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie... Spełniło się to, co zapowiedział Prorok Izajasz. Spełniło przez przyjście Chrystusa - Światłości świata. Ale to On także powiedział: Wy jesteście światłem świata. Ja i ty.
Jak świecę? Czy moje światło rozświetla ciemności innych... czy raczej je pogłębia, bo kopcę, jak stara lampa oliwna... Czy mam Światło w sobie, by dać je innym, czy raczej pochłaniam jedynie - nic nie dając w zamian?
Światło "umiera", "traci życie", dając swą moc i jasność dla innych... A ja? Czy nie korzystam raczej z innych jak z paliwa?
Ale i tutaj jest rozwiązanie: nawracajcie się! To słowa Jezusa. To zadanie na każdy dzień. Świecić może bowiem tylko ten, kto ma w sobie Światłość, tylko ten, kto jest zwrócony (nawrócony) do światła... Niech nasze światło tak świeci, by inni widzieli w nas działającego Boga!

sobota, 26 stycznia 2008

Wariat

...wybrali się bliscy, żeby Go powstrzymać. Mówiono bowiem: "Odszedł od zmysłów". Jak rzadko o mnie inni mogą tak powiedzieć. Staram się dopasować do otoczenia, nie wychylać, nie odróżniać zbytnio. Jeśli już robię coś ponad normę, to tak, jakby to był jakiś wstyd.
I to chyba jest przyczyna niepowodzeń apostolskich... Pociągnąć innych, zafascynować, zapalić może bowiem tylko ten, kto rzeczywiście zwariował... dla Boga.
Takimi wariatami byli Tymoteusz i Tytus. Oni postawili wszystko "na jedną kartę". I wielu dzięki temu przekonali, że to jest właśnie to! Nie lękali się, "nastawali w porę i nie w porę" (2 Tm 4,1)...
A ja tak bardzo boję się zrobić z siebie WARIATA...

piątek, 25 stycznia 2008

Droga

...idźcie na cały świat! Nie łatwe zadanie, ale także wspaniała perspektywa. Z jednej strony ciągle wielu jeszcze do spotkania, z drugiej tak wielu już spotkanych. Wielu wciąż jeszcze nie słyszało o Jezusie, ale sporo jest też tych, którzy już także włączyli się w ten nurt...
Droga jest wyznacznikiem naszego życia. Od pierwszych chwil chrześcijaństwa aż po ostatnie (nasze chwile). Jezus wędrował przez Palestynę, uczniowie poszli poza nią, a Paweł - aż po krańce świata. Podobno był nawet w Hiszpanii...
Najpierw jednak wyruszył do Damaszku i tam, nieopodal tego miasta, wszystko się dla niego zaczęło. Z nami też tak jest - droga ma początek w spotkaniu ze ZMARTWYCHWSTAŁYM, w NAWRÓCENIU.
Inaczej nie dojdziemy nawet do granicy naszego miasta, co ja piszę - nawet do progu...

czwartek, 24 stycznia 2008

Tłum

...szło za Nim wielkie mnóstwo ludu... Nie wiem, czy jestem w stanie to sobie wyobrazić, ale przychodzi mi na myśl chociażby procesja na "Boże Ciało". Wielki tłum... odświętna atmosfera... upał... płaczące dzieci... straganiarze... i ON.
Tylko, gdy się chwilę nad tym zastanowię, to pytam: czy ja jestem pośród tego "mnóstwa ludu"? A jeśli tak, to dlaczego? Ci ludzie z Galilei szli z bardzo konkretnych pobudek: wielu bowiem uzdrowił. Nie byli bezinteresowni, ale wiedzieli, po co idą!
A ja, czy zawsze wiem, dlaczego idę za NIM? Może trochę z przyzwyczajenia... trochę z rozpędu... bo nie mam akurat nic lepszego do roboty... bo tak wypada... bo inni idą... Ale, czy to wystarczy? Na początek może i tak, ale po pewnym czasie zacznie już coś doskwierać: słońce, pragnienie, ból stóp i ten tłum... Czy wtedy także za NIM pójdę?

środa, 23 stycznia 2008

Faryzeusze

...wyszli i ze zwolennikami Heroda zaraz odbyli naradę przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.
Faryzeusze! Jakże daleko stali od Boga, chociaż On przebywał pośród nich. Doświadczyli ewidentnej łaski, ujrzeli cud, a ważniejsze było zimne prawo i kalkulacja zysków i strat. Bo On im zagrażał, burzył ich porządek, który już dawno przestał być Bożym porządkiem.
Faryzeusze... Ilu z nas zalicza się do nich?! Ileż to razy ja nie zgadzam się na Bożą interwencję... na to, czego On oczekuje i co czyni w moim, czy cudzym życiu - nie pytając się o moją(!) zgodę - ponieważ uważa to za słuszne?! Iluż razy jestem gotowy przytaknąć nawet wrogom (także osobistym), byle tylko okazało się, że to ja, a nie ON, mam rację.
I tylko sparaliżowany strachem chory - z uschłą ręką i ogromną wiarą doświadcza CUDU...

wtorek, 22 stycznia 2008

Św. Wincenty Pallotti

Jest naszym zadaniem współpracować w głoszeniu Ewangelii... napisał św. Wincenty Pallotti, rzymski kapłan, który założył Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego (czyli pallotynów), do którego blogujący należy.
Dzisiaj nasze (tj. pallotyńskie) święto, więc post jest krótki :-)

poniedziałek, 21 stycznia 2008

Uczeń

...nowa łata obrywa jeszcze część ze starego ubrania i robi się gorsze przedarcie. (...) [nowe] wino rozerwie bukłaki, i wino przepadnie, i bukłaki. Być uczniem Chrystusa, to więc nie tylko być człowiekiem bardzo religijnym, pobożnym, ale przede wszystkim być Jego naśladowcą i wyznawcą – tzn. chrześcijaninem – zwolennikiem Chrystusa, tak w codzienności, jak i w obliczu prześladowań, czy męczeństwa (jak św. Agnieszka).

niedziela, 20 stycznia 2008

Baranek

Oto Baranek Boży, który gładzi GRZECH świata... Codziennie, jako kapłan, wypowiadam te same słowa. Ale wcale nie przypominam św. Jana Chrzciciela, który innym wskazuje drogę do zbawienia. A przynajmniej tego nie czuję. Chociaż, może jednak doświadczenie katechez ewangelizacyjnych coś innego mi pokazuje...
A może to jest tak, że nie dostrzegam sam jeszcze tego, co inni już zobaczyli?! Może po prostu nie widzę, że ten Baranek umarł także za moją cząstkę GRZECHU tego świata, że umarł i za mnie...?! Obym spotkał Jana, który mi o tym przypomni.... Obym gotowy był otworzyć się na tę nowość.

sobota, 19 stycznia 2008

Lekarz

Nie potrzebują lekarza zdrowi... Jakże to logiczne i oczywiste słowa. Aż tak, że niepojęte w prostocie. A jednak najczęściej to właśnie o nich zapominamy. Uznaję siebie za zdrowego i nie idę do lekarza, bo po co?! Dopiero gdy już z bólu nie wytrzymuję, to zaczynam rozpaczliwie szukać pomocy - czasem zamiast u Lekarza, to u "znachorów".
A przecież wystarczy tylko, i aż, przyznać się, do tego, że choruję, że sprawiedliwy nie jestem, że grzech we mnie siedzi. A potem iść do Lekarza. Ale to właśnie najtrudniejsze...

piątek, 18 stycznia 2008

Paralityk

...wstań, weź swoje łoże i idź do domu. To znaczy: bądź wolny, przestań już być paralitykiem. Niech nic już cię nie ogranicza!
Jakże bardzo potrzeba nam tych słów na co dzień. Bo doświadczamy ciągle tego samego - coś nas ogranicza, coś przytrzymuje, że nie możemy się swobodnie poruszać. I nie koniecznie musi to być grzech. Czasem są to nasze przyzwyczajenia, czasem moda, konwenanse, ludzkie oko i słowa...
Wciąż jesteśmy PARALITYKAMI. I wciąż potrzebujemy uwolnienia. Panie przymnóż nam wiary!

czwartek, 17 stycznia 2008

Wiemy?

Uważaj nikomu nic nie mów... lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać... Jakże często MY WIEMY LEPIEJ, lepiej nawet (a może przede wszystkim) od Boga. Wiemy co dobre dla nas... co nam zaszkodzi... co przyniesie korzyść. Wiemy, że PEWNIE TAK BĘDZIE LEPIEJ, ale nie wiemy tego NA PEWNO. Jak w tej reklamie... A BÓG WIE NA PEWNO, jak będzie NAJLEPIEJ.
PS.
Wprowadziłem delikatny "lifting" strony... Mnie się bardziej widzi...

środa, 16 stycznia 2008

Cud (prawdziwy)

Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił. W tych krótkich słowach św. Marek ujmuje relację z jednego dnia zbawczej działalności Jezusa.
Wydają się te słowa bardzo lakoniczne i jakby beznamiętne. Zero w nich emocji, uniesienia, radości. Suchy fakt. Stwierdzenie. A może inaczej by do nas w ogóle nie dotarły? My przecież już do tego wszystkiego, tak bardzo się przyzwyczailiśmy!
Jezus uzdrawia... A cóż w tym nadzwyczajnego?! - zdajemy się pytać. A może jednak pora się zatrzymać i podziękować?! Może jednak to jest CUD (prawdziwy)?!

wtorek, 15 stycznia 2008

Wyznanie

...wiem kim jesteś... Przejmujące są te słowa w ustach człowieka opętanego przez ducha nieczystego. W istocie bowiem jest to wyznanie wiary demona w świętość Jezusa. Złe duchy wierzą i drżą. One tak! A ja? Strach pomyśleć, a co dopiero wypowiedzieć...
Skończyłem właśnie kolędę. Nie łatwy to czas, ale i piękny. Masa sympatycznych i radosnych spotkań, ale i wiele problemów, złości i pretensji. Nikt jednak nie pozostał obojętny. Nawet jeśli wolał udawać, że w domu go nie ma - to i tak zajmował jakieś stanowisko, wyrażał (postawą, słowem?) swoją niechęć czy też strach.
Tak czy siak, niech Bogu będą dzięki... za wszystko. I do następnego roku! (jak Pan pozwoli)

poniedziałek, 14 stycznia 2008

Powołanie

...byli w łodzi i naprawiali sieci... zaraz ich powołał. Zajmowali się tym, jak co dzień i za pewne nudziło to ich, bo cóż fascynującego może być w wyciąganiu resztek wodorostów, zszywaniu poszarpanych sieci, czy oczyszczaniu z cuchnącego mułu. I od tego uwolniło ich proste słowo: Pójdźcie za mną!
Często myślimy, że powołanie jest przede wszystkim do czegoś. I to prawda. Ale może warto zatrzymać się i podziękować za to, od czego zostaliśmy uwolnieni: od szarości codzienności, powtarzalności przyzwyczajeń, porwanych ambicji, zaplątanych ludzkich opinii i szlamu naszych grzeszków. To wszystko za nami!
Teraz możemy ludzi łowić - każdy tak jak potrafi, każdy tak, jak mu to zostało zlecone. Tutaj nigdy nie wiadomo, co może się trafić, co kryje się za zakrętem. Ale właśnie to pociąga i intryguje...

niedziela, 13 stycznia 2008

Wolność

Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby... Mogę i ja dziś te słowa powtórzyć za moim świętym Imiennikiem. Bóg nie patrzy na moje grzechy, zdrady i ucieczki. Daje ciągle nową szansę... jeśli tylko chcę wrócić.
Jakże wspaniała to wiadomość, że mam szansę! Mogę zacząć od nowa. Tylko, czy będę chciał? Bo deklaracje są piękne, ale tylko do czasu... Chęci i zamierzenia wzniosłe, ale tylko na chwilę. A potem zapominam, że jestem WOLNY i znowu pozwalam, by kierował mną Inny-Zły. Poddaję się dobrowolnie i jeszcze narzekam, że mi ciężko i źle.
Dziś dzień Pański - Niedziela Chrztu Chrystusa. Mnie także kiedyś ochrzczono... Jak rzadko o tym pamiętam! Jak mało za to dziękuję! A przecież, to tam otrzymałem ten najważniejszy dar - WOLNOŚĆ. Obym potrafił z niego korzystać...

sobota, 12 stycznia 2008

Dzień drugi

...zacząłem jak zwykle od spotkania z Panem. To niezwykłe, że tak łatwo mogę się do tego przyzwyczaić... A przecież to nie takie oczywiste. Potrzeba by On wzrastał a ja się umniejszał. Hm... potrzeba, ale to nie łatwe. Ciekawe jak mi to dziś pójdzie...

piątek, 11 stycznia 2008

In nomine Patris...

...zaczynam! Dawno już myślałem, by każdego dnia chociaż NA CHWILĘ móc się ZATRZYMAĆ... wysiąść z pędzącego świata... i może (jeśli ktoś zechce przeczytać) podzielić się tym z innymi.
Także w ten sposób można innych (i siebie) prowadzić do Boga. Zatem zaczynam.